เรื่องเล่าจากบันทึกกวีหนุ่ม

มรดกใหม่ตะลุยอเมริกา 2019

ครูไก่ หรือ กวีไก่ หทัยสินธุ สินธุหทัย ครูโจงดำจากบ้านเรียนละครมรดกใหม่

ผู้เขียนกวีนิพนธ์ "ดวงตากุมภาพันธ์" และ “ความฝันหรอกแม่ที่ขโมยลูกมา” ได้ฤกษ์ออกเดินทาง

ไปกับคณะละครมรดกใหม่ ที่นำโดยครูช่าง ชนประคัลภ์ จันทร์เรือง และน้องๆ รวม 9 ชีวิต

เพื่อตระเวนนำละครเร่ออกแสดงทั่วแผ่นดินอเมริกากว่า 22 รัฐ เป็นเวลากว่า 4 เดือน

เรื่องเล่าผ่านบันทึกของเขา เชื่อว่าน่าจะมีแง่มุมที่ชวนอ่านและชวนติดตามอยู่ทุกขณะเดินทาง

ดังนั้น เว็บ BeyondCrazyProject ของเรา จึงขอนำบันทึกของกวีหนุ่มมาเผยแพร่ต่อเพื่อให้ผู้ติดตามเพจนี้ได้เดินทางไปพร้อมกับเรา และเฝ้าดูว่า กวีหนุ่มกับภารกิจของเขาจะผ่านพบเรื่องราวใดบ้างบนแผ่นดินยอกย้อนซ่อนเล่ห์แห่งนั้น...

เชิญอ่านปฐมบทเรื่องเล่าใหม่บนแผ่นดินอเมริกา จากกวีหนุ่มได้นับแต่บัดนี้

(1) ถึงอเมริกาแบบลุ้นจนนาทีสุดท้าย

สี่เดือนยาวนานเกินไปกับการเดินทางไกลและค่าใช้จ่ายสำหรับ 9 ชีวิต ตม.อเมริกาคงไม่เคยเชื่อว่าพวกเรามีลูกบ้าขนาดไหน ถูกเรียกเข้าไปคุยในห้องเย็นไต่ถามสารพัดมากมาย เรามากับลูกชายแถมเดินทางไกลตั้งครึ่งค่อนทวีป ที่เมืองไทยเราก็ทำงานไม่รับเงินเดือน แถมในกระเป๋าตังค์มียี่สิบเหรียญและเงินบาทอยู่แปดร้อย เขาคงไม่เข้าใจว่าเราอยู่อย่างต่ำ และทำกรรมดีมาพอสมควรจึงเดินทางมาถึงที่นี่ได้ และเมืองไทยไม่มีใครเขาปล่อยให้ใครอดตายกันดอก มรดกใหม่มีอะไรและทำอะไรมามากกว่าที่ตม.

จะคิดได้ กฎหมายตรวจคนเข้าเมืองเข้มงวดขึ้นมากในสมัยโดนัลด์ ทรัมป์ อาจเพราะอเมริกาทำกรรมกับชาติพันธุ์อื่นไว้เยอะ (หน้าตาตม.ก็เชื้อสายจีน ฟิลิปปินส์ ทั้งนั้น มีฝรั่งแท้ๆ อยู่บ้างประปราย) จึงเต็มไปด้วยความหวาดระแวงสงสัย กว่าจะออกมาได้ ครูช่างกับเราถูกเรียกไปคนละห้อง ไม่ให้ติดต่อสื่อสาร เมื่อต้นทุนภาษาเราน้อย เราจึงพูดความจริงที่สุด ห่วงก็แต่เด็กๆ อีกหลายคนที่เพิ่งมาเป็นครั้งแรก

กลัวว่าจะถูกจับแยกเรียกไปคุย ภาวนาว่าให้จบเพียงเรากับครูช่าง ครูคงพูดดีกว่าเรามาก ทาง ตม.จึงสืบค้นข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตอยู่อีกพักใหญ่ๆ ค่อยเรียกและปล่อยให้เข้าเมืองกันทั้งกลุ่ม รอยยิ้มแบบไทยๆ และไหว้ขอบคุณครับของเรายังคงความประทับใจให้พวกเขา หากทำได้อยากงัดเครื่องดนตรี มาเล่นเพลงช้างหรือเพลงเวลคัม ทู ไทยแลนด์ ให้เขาฟัง

อากาศที่นี่ยังหนาว หนาวและเวิ้งว้าง ตอนเย็นขอบฟ้าหลังพระอาทิตย์ตกที่ซานฟรานซิสโก

สวยเหมือนฉากหนังคาวบอย เราซ้อมละครและเช็กอุปกรณ์ดนตรีเสร็จตอนตีหนึ่ง ตอนนี้หนังตาค้างเติ่งทั้งที่ที่นี่ตีห้าแล้ว อาจเพราะอาการเจ็ตแล็ค(ร่างกายยังไม่ปรับกับเวลา) หรือมาถึงวัดที่พัก เราก็กระโจนใส่กาแฟตั้งสองแก้ว กระหายปานคนห่างรักจึงตาค้างอยู่จนบัดนี้

คิดจะเขียนจดหมายรักอีกครั้ง

เพื่อบันทึกการเดินทาง เธอว่าดีไหม